این سازمان همچنین دستورالعمل هایی را تدوین کرده است که کشورهای عضو برای دستیابی به اهداف خود باید از آنها پیروی کنند.
مهمترین اصول عبارتند از:
طبق این اصل اگر کشوری کشور عضو باشد باید به کشور دیگری گسترش یابد تخفیف و تخفیف تعرفه ها و شرایط تجاری برای سایر کشورها به طور خودکار برای سایر کشورهای عضو اعمال می شود.این اصل در مورد اتحادیه های کارگری منطقه ای و مناطق آزاد تجاری اعمال نمی شود.
این اصل اصل حکمرانی خوب کلی را تقویت می کند. زیرا قوانین کالاهای خارجی باید یکسان باشد. بنابراین، این ماده به دولتها اجازه نمیدهد برای جبران تأثیر کاهش مالیات، اقدامات تبعیض آمیز بر کالاهای داخلی و خارجی اعمال کنند.
تغییرات در تعرفه ها باید از طریق مذاکرات و توصیه های بین کشورهای عضو انجام شود تا آسیبی به برخی کشورها وارد نشود.
اتخاذ محدودیت های کمی یکی از راهبردهای سیاست تجاری سنتی است. سازمان تجارت جهانی محدودیت های تجاری را با تعیین سهمیه های صادرات و واردات برای کشورهای عضو ممنوع می کند، اما استثناهای کمی برای این اصل وجود دارد. از جمله تعادل مجدد پرداخت ها و کسری های تجاری با کشورهای در حال توسعه.
WTO اقدامات تشویقی صادرات را ممنوع نمی کند. اما اگر کشوری بخواهد با یارانه توسعه و صادرات را افزایش دهد البته نامه اصلاح شده او در سال 1995 در طول مسابقات توکیو خواستار قوانین سختگیرانه تر برای کمک های مالی به منظور افزایش صادرات شد.
هدف کاهش قیمت کالاهای وارداتی و توانمندسازی مصرف کنندگان برای خرید کالاهای خارجی با قیمت مشابه است.در برخی موارد تکنولوژی مدرن و مواد اولیه ارزانتر قیمت مواد اولیه را بسیار ارزانتر از نمونه های مشابه داخلی کرده است.